கவிதைகள்

படித்ததில் ரசித்தது: * உன் சுதந்திரத்தையும், நீதியையும் யாராலும் கொடுக்க முடியாது. உண்மையில் நீ மனிதன் என்றால் அவற்றை நீயே எடுத்துக்கொள். * உன் விடுதலைக்காக நீ எதையும் செய்வாய் என்பதை உன் எதிரிக்கு புரிய வைப்பதன் மூலமே உனக்கு விடுதலை…

உலகம் சுவாசிக்கும் நுரையீரல்கள்! காடுகளை பிரசவிக்கும் கருவறைகள்! காற்றை தூய்மை செய்யும் தொழிலாளிகள்! மழையை பெய்யச் சொல்லும் முதலாளிகள்! மண்ணரிப்பை தடுக்கும் நங்கூரங்கள்! நிழல் விரிக்கும் பச்சைப் பாய்கள்! நோய்கள் தீர்க்கும் மருத்துவர்கள்!…

- ரவீந்திரநாத் தாகூரை நினைவுகூரும் கவிதை "இதயம் எங்கே அச்சமின்றி இருக்கிறதோ, எங்கே தலை நிமிர்ந்து நிற்கிறதோ, சிறைவாசமற்று அறிவு வளர்ச்சிக்கு எங்கே பூரண விடுதலை இருக்கிறதோ, குடும்பத்தின் குறுகிய தடைகளால் வெளி உலகின் ஒருமைப்பாடு எங்கே…

வில்லும், அம்பும் தற்காலிகமாக இல்லாமலிருக்கலாம். இலக்கு நோக்கி அம்பெய்தும் வித்தை விரலில் இருக்கிறது எப்போதும் உயிர்ப்புடன்! – யூகி

படித்ததில் ரசித்தது: செக்கை இழுத்த பெருந் தமிழா - தில்லித் தெருவில் உனக்குத் தலை குனிவா? மக்கள் கவிச் சிங்கம் பாரதியே - உன் மண்ணில் தமிழுக்குப் பேரிழிவா? வீரத் தமிழச்சி நாச்சியாரே - வாள் வீசிய மருது சோதரரே ஆரமுதான சுதந்தரமும் - இன்று…

பெண்ணுடன் சினேகம் கொண்டால் காதறுந்து போகும் என்றாய் தவறுகள் செய்தால் சாமி கண்களைக் குத்தும் என்றாய் தின்பதற் கேதும் கேட்டால் வயிற்றுக்குக் கெடுதல் என்றாய் ஒருமுறை தவிட்டுக்காக வாங்கினேன் உன்னை என்றாய் எத்தனைப் பொய்கள் முன்பு என்னிடம்…

விடிந்ததென்பாய் நீ அனுதினமும் – வான் வெளுப்பது உனது விடியலில்லை முடிந்ததென்பாய் ஒரு காரியத்தை – இங்கு முடிதல் என்பது எதற்குமில்ல மணந்தேன் என்பாய் சடங்குகளும் – வெறும் மாலை சூட்டலும் மணமில்லை இணைந்தேன் என்பாய் உடற்பசியால் – உடல் இரப்பதும்…

"அனாதையை ஆதரிப்பார் யாரு மில்லையா?” என்று பித்தன் கடைத் தெருவில் திரும்பத் திரும்பக் கூவிக் கொண்டிந்தான். "யார் அந்த அனாதை?" என்று கேட்டேன். "உண்மை" என்றான். "கடைத் தெருவில் அது அனாதையாக அழுது கொண்டிருந்தது. அதை யாருமே அடையாளம் கண்டு…

- நன்றி கூறும் தமிழ் உலகம் 'கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான் நினைவு ஹைக்கூ போட்டி' -2023 (இரண்டாம் ஆண்டு) பரிசளிப்பு விழா சென்னை, தியாகராயர், பிட்டி தியாகராயர் அரங்கில் மிகச் சிறப்பாக நடந்தது. இதுபற்றிய சுவையான பதிவை அவ்விழாவில் பங்கேற்ற கவிஞர்…

நடிகர் பாத்திபன் நெகிழ்ச்சி: ஒருநாள் நான் ஒரு ஃபோட்டோவைப் பார்த்தேன். அடுத்தநாள் அடித்து அடித்து ஒருகவிதை எழுதினேன். அதற்கும் அடுத்தநாள் அதை அனுப்பிவைத்தேன். ஆனால், அதை முதல்வரின் கண்கள் வாசித்தபோதே விரல்கள் கருத்தை எழுதி, அது…