கவிதைகள்

நடிகர் பாத்திபன் நெகிழ்ச்சி: ஒருநாள் நான் ஒரு ஃபோட்டோவைப் பார்த்தேன். அடுத்தநாள் அடித்து அடித்து ஒருகவிதை எழுதினேன். அதற்கும் அடுத்தநாள் அதை அனுப்பிவைத்தேன். ஆனால், அதை முதல்வரின் கண்கள் வாசித்தபோதே விரல்கள் கருத்தை எழுதி, அது…

அம்மாவிற்கு எண்பது வயதாகிவிட்டது கண் சரியாகத்தெரியவில்லை ஆனால் அவன் சென்றால் இன்னும் அருகில் வந்து உட்காரக் கூப்பிடுகிறாள். அருகில் சென்று உட்காருகிறான் அவன் முகத்தைக் கையை கழுத்தைத் தடவித் தடவி அவன் உருக்கண்டு உவகையுறுகிறாள்! மறுபடியும்…

கர்நாடகா மேடையில் தமிழ்த்தாய் வாழ்த்து பாதியில் நிறுத்தப்பட்டதுகண்டு இடிவிழுந்த மண்குடமாய் இதயம் நொறுங்கியது ஒலிபரப்பாமல் இருந்திருக்கலாம்; பாதியில் நிறுத்தியது ஆதிமொழிக்கு அவமானம் கன்னடத்துக்குள் தமிழும் இருக்கிறது; திராவிடத்திற்குள்…

கொடுக்கிறேன் என்று நினைப்பவனே! கொடுப்பதற்கு நீ யார்? நீ கொடுப்பதாக நினைப்பதெல்லாம் உனக்கு கொடுக்கப் பட்டதல்லவா? உனக்கு கொடுக்கப்பட்டதெல்லாம் உனக்காக மட்டும் கொடுக்கப் பட்டதல்ல! உண்மையில் நீ கொடுக்கவில்லை! உன் வழியாகக் கொடுக்கப் படுகிறது!…

மரத்தின் ஒரு கிளையை மட்டுமல்ல முழு விருட்சத்தையும் நேசி; அப்போது உன் அன்பில் கிளையும் அதிலுள்ள இலையும் சருகும் மொக்கும் மலரும் உதிர்கிற இதழும் உயரமும் தரையிலே வீழும் நிழலும் யாவுமே சிக்கும்; வாழ்வை ஒருமிக்க நேசி அந்த அன்பு தேயாது...! -…

“நோவெடுத்துச் சிரம் இறங்கும் வேளை துடைகள் பிணைத்துக் கட்ட கயிறுண்டு உன் கையில். வாளுண்டு என் கையில் வானமற்ற வெளியில் நின்று மின்னலை விழுங்கிச் சூலுறும் மன வலியுண்டு. ஓய்ந்தேன் என மகிழாதே உறக்கமல்ல தியானம் பின்வாங்கல் அல்ல பதுங்கல் எனது…

"உடல் தரும் பிணிகளைத் தடைகளைப் பொருட்டென எண்ணிடேன்! என்னேர் உயிரினை இழப்பினும் தயங்கிடேன்; ஏற்றுள்ள கொள்கையே பெரிதென்(று) இயங்குவேன்! அன்னை மொழி, இனம், நாட்டினை எதிரிகள் ஆள்வதை மீட்டிடும் வரை, விழி உறங்கிடேன்! இம்மா நிலந் தனில் எண்ணிலா…

கடலே தண்ணீரே உடல் ஆனாய். அலைச் சரிகை ஆடையிலே அழகானாய்.! வாயாடி நீ அரைநொடி கூட உன் அலை வாயை மூடுவதில்லை. படகுகள் நடைபயிலும் பளிங்கு மேடை நீ ! குளித்து கொண்டே இருக்கும் மீன்களின் கூடை! எல்லா நதிகளும் சேர்ந்து திரண்டிருக்கும் சீரணி…

சமுத்திரக் கரையின் பூந்தோட்டத்து மலர்களிலே தேன்குடிக்க அலைந்தது ஒரு வண்ணத்துப் பூச்சி. வேளை சரிய சிறகின் திசைமீறி காற்றும் புரண்டோட கரையோர மலர்களை நீத்து கடல்நோக்கிப் பறந்து நாளிரவு பாராமல் ஓயாது மலர்கின்ற எல்லையற்ற பூ ஒன்றில் ஓய்ந்து…

“இருட்டினிலே நீ நடக்கையிலே உன் நிழலும் உன்னை விட்டு விலகிவிடும், நீ மட்டும் தான் இந்த உலகத்திலே உனக்குத் துணை என்று விளங்கிவிடும்” - ‘புதுப்பேட்டை’ படத்தில் பாடலாசிரியர் நா.முத்துக்குமாரின் வரிகள்