ஊரில் அல்லி பூத்திருக்கிறது!

அறுவடைக் காலம். ஊரெங்கும் நெல் வயல்கள் கதிர் முற்றி தலைசாய்ந்து மஞ்சளாகப் பூத்திருந்தன. உள்ளூர் சாலைகளில் அறுவடை எந்திரங்கள். ஓர் அறுவடை நாளில்தான் பேரன்புமிக்க அப்பா எங்களை விட்டுப் பிரிந்திருக்கிறார்.

ஊருக்கு அருகிலுள்ள வெள்ளையாற்றின் கரையில் மஞ்சளாக பூத்த வயல்களுக்கு நடுவே நீளும் சாலையில் அப்பா சைக்கிளில் வரும் காட்சி சித்திரமாக விரிகிறது. எப்போதும் அவர் வீடு திரும்பும் சாலை அதுதான்.

நண்பகல், மதியம், மாலை, இரவு, நள்ளிரவு, கருக்கல், அதிகாலை என எல்லா நேரங்களிலும் சைக்கிள் வந்துகொண்டே இருக்கும். இன்று அவரது சைக்கிள் ஓய்வு பெற்றிருக்கிறது.

வெள்ளம்போல் சூழ்ந்த கடன்கள், பொய்த்துப்போகும் வெள்ளாமை, குடும்பச் சிக்கல்கள்… எந்த நிலையிலும் அவர் ஊக்கம் இழக்காமல் இருந்திருக்கிறார்.

படித்துக்கொண்டே இருந்தார். செய்திகளும் குறிப்புகளும் எழுதிக்கொண்டே இருந்தார். அந்த ஊக்கம்தான் எங்களுக்காக அவர் வாழ்ந்துகாட்டிய வழியும் பாதையும்.

நினைவேந்தல். வீட்டிலேயே நடந்த எளிய நிகழ்வு. 16 நாட்களுக்குப் பிறகு ஊருக்குச் செல்கிறேன். வாய்யா… வாய்யா… என வாய் நிறைய அன்பும் பாசமும் குழைத்து கூப்பிடும் அப்பாவின் குரல் கேட்கவில்லை. ஒரு புகைப்படமாக சிரித்துக்கொண்டிருந்தார்.

எங்கள் அழைப்பை ஏற்று கிராமத்திற்கு வருகைதந்து அப்பாவின் படத்தைத் திறந்துவைத்து பெருமைப்படுத்தினார் மேனாள் தலைமைச் செயலாளர் மதிப்பிற்குரிய இறையன்பு அவர்கள்.

அவர் காட்டிய பேரன்புக்கும் அக்கறைக்கும் குடும்பத்தின் சார்பாக நன்றியை நெகிழ்வுடன் தெரிவிக்கிறேன்.

அப்பாவின் படத்திற்கு ரோஜா மாலை அணிவித்து வணங்கி பதினைந்து நிமிடங்கள் பேசினார்.

“இந்த எளிய நிகழ்ச்சியில் நான் கலந்துகொள்வதன் மூலம் எனக்கு ஒரு நிறைவு ஏற்படுகிறது. வாழ்நாள் முழுவதும் தகவல்களைச் சேகரிப்பதும், அதை பாதுகாப்பதுமான வாழ்க்கையை வாழ்ந்திருக்கிறார் பெரியவர் ஒளிச்செங்கோ.

எளிய வாழ்க்கையிலும் கடைசிவரை மாறாமல் கொள்கைப் பிடிப்புடன் வாழ்ந்தவர். அவரது வாழ்க்கையில் இருந்து இளைஞர்கள் கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய பாடம் இதுதான்.

இன்று எத்தனை இளைஞர்கள் கொள்கைப்பிடிப்புடன் இருக்கிறார்கள். வசதியான வாழ்க்கை வாழவேண்டும் என்பதற்காக கொள்கையை விட்டுக்கொடுத்து விடுகிறார்கள். கொள்கை இல்லாமல் இருப்பதுதான் இன்றைய வாழ்க்கையாகிவிட்டது” என்றார்.

படத்திறப்பு நிகழ்வை தொகுத்து வழங்கிய சென்னை எக்ஸ்னோரா தலைவர் செந்தூர் பாரி. “பொருளாதார அளவுகோல்களை வைத்து மனிதர்களை எடைபோட முடியாது. ஒளிச்செங்கோ, மிக எளிய வாழ்க்கையிலும் சமூகப் பொறுப்புடன் கொள்கைவாதியாக வாழ்ந்திருக்கிறார்” என்று குறிப்பிட்டார்.

தஞ்சை அரசு மருத்துவக் கல்லூரி முன்னாள் டீன் டாக்டர் மருதுதுரை, “வடமாநிலங்களை ஒப்பிட்டால் நாம் எவ்வளவோ மருத்துவத் துறையில் முன்னேறி இருக்கிறோம். மக்கள் விழிப்புணவைப் பெற்றுள்ளார்கள்.

ஒளிச்செங்கோ போன்றவர்களின் உழைப்பால்தான் தமிழ்நாட்டுக் கிராமங்கள் விழிப்புணர்வையும் வளர்ச்சியையும் பெற்றிருக்கின்றன.

இவரைப் போன்ற மனிதர்களை நாம் எப்போதும் நினைவில் வைத்திருக்கவேண்டும்” என்று பாம்புக் கடிக்கான மருத்துவச் சிகிச்சை தொடர்பான வடமாநிலச் சம்பவம் ஒன்றையும் சுட்டிக்காட்டிப் பேசினார்.

திராவிடர் கழக மாநிலப் பொதுச்செயலாளர் ஒரத்தநாடு குணசேகரன், “இந்தப் பகுதிக்கு ஆசிரியர் அவர்கள் சுற்றுப்பயணம் வரும்போதெல்லாம், ஒளிச்செங்கோ எங்கே என்று கேட்டு வேனில் அழைத்துச்செல்வார்.

அவரைச் சந்திக்கும் போதெல்லாம் எதாவது ஒரு நூலைத் தருவார். சிறந்த மனிதரை, ஒரு பெரியார் பெருந்தொண்டரை இழந்துவிட்டோம்” என்றார்.

கோயில் அறங்காவலர் காவாலகுடி கண்ணன், “சிவன் கோயில் பற்றிய வரலாற்று ஆவணங்கள் ஊரில் யாரிடமும் இல்லை.

தஞ்சாவூரில் வாழ்ந்த பேராசிரியர் கோவிந்தராசனார் துணையுடன் கல்வெட்டுகளைப் படியெடுத்து, கோயில் வரலாற்றை ஆவணமாக்கி வைத்திருந்தார் ஒளிச்செங்கோ.

அவரிடம் பேசினால் அவ்வளவு செய்திகளைத் தெரிந்துகொள்ளமுடியும். அவரது மறைவு எங்களுக்கு பேரிழப்பு” என்றார்.

“எனக்கு அப்பாவைப் போன்றவர் ஒளிச்செங்கோ. திருவாரூர் வந்தால் என்னை அலுவலகம் வந்து சந்திக்காமல் செல்லமாட்டார். அவருக்கு ஒரு பாராட்டு விழா வைத்து மரியாதை செய்ததை மறக்கமுடியாது. எப்போதும் அவரது நினைவுகள் நம்மை வழிநடத்தும்” என்று சுருக்கமாகப் பேசினார் நண்பர் ஜெயகாந்தன்.

பத்திரிகையாளர் ஈ.வெ.ரா, “மனதில் பட்டதை வெளிப்படையாகப் பேசக்கூடியவர் ஒளிச்செங்கோ. ஒரு பெருந்தொண்டராக எளிமையாக வாழ்ந்தவர்.

சைக்கிளையும் அவரையும் பிரிக்கமுடியாது. இந்தப் பகுதிக்கு வந்தால் அவரைப் பார்க்காமல் போகமாட்டேன்” என்று பசுமையான நினைவுகளில் மூழ்கினார்.

பத்திரிகையாளர் சங்கத்தைச் சேர்ந்த நவமணி, “இவ்வளவு பெருமைகள் மிக்கவர் ஒளிச்செங்கோ என்ற எங்களுக்குத் தெரியவில்லை. எப்போதும் அவரை சைக்கிளோடுதான் பார்க்கமுடியும். மிக எளிமையாக வாழ்ந்தவர்” என்றார்.

நிகழ்வு முடிந்ததும் நயனவரதீஸ்வரர் கோயிலுக்குச் சென்றார் இறையன்பு.

அவருக்கு ஊர் மக்கள் சார்பாக மரியாதை செய்யப்பட்டது. சுற்றுலாத் துறை இயக்குநராகப் பணியாற்றியபோது, பாழடைந்து கிடந்த இந்த சோழர்காலக் கோயிலை புனரமைக்க ரூ. 50 லட்சம் நிதி ஒதுக்கீடு செய்திருந்தார்.

கும்பகோணத்தில் இருந்து வருகை தந்த ஓவியர் மனோகர், கதவு சந்தானம் இருவருக்கும் அன்பும் நன்றியும். ஊர்க்காரர்களும், நண்பர்களும், உறவினர்களும் நிகழ்வின் கடைசிவரை பங்கேற்றுச் சிறப்பித்தனர். அனைவரின் அன்புக்கும் ஆறுதலுக்கும் நெகிழ்வுடன் நன்றிகளைப் பகிர்கிறேன்.

எப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு ஊரில் அல்லிக்குளம் பூத்திருக்கிறது. இனி வரும் காலங்களில் அப்பாவும் ஓர் அல்லி மலராகப் பூத்திருப்பார்.